Fundacja Nowa Przestrzeń Sztuki serdecznie zaprasza 4 października 2019 o godz. 20.00 na wernisaż obiektów malarskich profesora Jacka Rykały w Hotelu Bristol Art & Medical SPA w Busku-Zdroju.
…W malarstwie tego artysty, który wykłada teraz na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, i który ma na swoim koncie ponad pięćdziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brak śpiewu. Jego smutną lirykę cechuje powolny i poważny rytm pieśni żałobnych, przerywanych jedynie niekiedy oderwanymi i gwałtownymi eksplozjami koloru, które stanowią jakby krzyk nadziei.
Prace intensywne, melancholijne, często dzielone na liryczne obrazki, jakby poliptyk, które czasem zmieniają się w rzeźby. Niejednokrotnie malarstwo ustępuje miejsca baterii: szkło połupane drewno, które przypomina niektóre dzieła Alberto Burii, stare haczyki, które chroniły skromny dobytek domów robotniczych i inne starocie z przeszłości, znalezione na targach ze starzyzną. Twórczość Rykały przez symbole opowiada o losach narodu. Artysta dokonuje tego poprzez przedstawianie starych bram, zrujnowanych schodów, uważnie śledząc smutną poezję kopek trawy, wyrastających ze spękań bruku. Poruszający i niezwykle ekspresyjny jest wielki stół, przykryty spłowiałą materią zamiast obrusem. Nie ma przy nim biesiadników, lecz jedenaście prac całkowicie pozbawionych elementów dekoracyjnych. Podstawa każdej z nich jest stara fotografia, później preparowana, jak na przykład grupa dzieci w drewnianej ramce przyszytej dziesiątkami metalowych gwoździ. Na środku stołu samotnie stoi porcelanowe naczynie, pełne cukru, symbolu „luksusu” w czasach biedy i wyrzeczeń…
Edoardo Sassi
„Corriere della Sera”, marzec 2000
JACEK RYKAŁA – ur. 1 września 1950 w Sosnowcu. Artysta malarz, poeta, reżyser, profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie – Wydział Grafiki w Katowicach. Jest profesorem zwyczajnym. Na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach prowadzi Pracownię Malarstwa.
Miał ponad 70 wystaw indywidualnych w Polsce, Niemczech, Francji, USA, Norwegii, Czechach, na Węgrzech, na Słowacji, we Włoszech i w wielu innych krajach. Uczestniczył w kilkuset wystawach sztuki na całym świecie. W latach 1990 – 1998 jego twórczość była prezentowana na wszystkich najważniejszych targach sztuki na świecie (Art. Cologne, Art. Frankfurt, Art. Tokyo, Art. London, Art. Chicago etc.). W roku 2002 jako pierwszy żyjący artysta polski miał wystawę retrospektywną w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie.
Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w Stadtmuseum Dusseldorf, w kolekcji Volkera Feierabendta przeznaczonej dla Sprengel Museum w Hanowerze, w wielu muzeach miejskich oraz w kolekcjach prywatnych w kilkudziesięciu krajach świata.
Od roku 2005 zajmuje się także teatrem, gdzie reżyseruje własne sztuki:
Rok 2005 – „Dom przeznaczony do wyburzenia”, Teatr Śląski im. St. Wyspiańskiego w Katowicach (prapremiera). Spektakl był prezentowany w tym samym roku na Festiwalu Polskich Prapremier w Bydgoszczy, a także w Sali Głównej Muzeum Narodowego w Krakowie.
Rok 2007 – „Mleczarnia” (prapremiera), Teatr Śląski im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Spektakl nagrany i wyemitowany przez TVP Katowice 2013.
Rok 2012 – „Chłodne poranki” (prapremiera), Teatr Zagłębia w Sosnowcu.
W roku 2016 Wydawnictwo Śląsk wydało książkę pt. „Rzeczy nieważne, wydarzenia błahe” z tekstami literackimi artysty.
Jego twórczość była wielokrotnie analizowana i opisywana w artykułach, opracowaniach, pracach magisterskich etc. Stała się też powodem powstania jedenastu filmów telewizyjnych zrealizowanych przez TVP Warszawa, TVP Kraków, TVP Katowice i Canal+. Ostatni film dokumentalny o twórczości artysty zrealizowała Beata Netz w roku 2016 pt. „Żółte światło pustych miejsc” dla TVP Kultura i TVP Katowice.
W 2011 r. artysta otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
